سوختن

نه از تو میگذرم نه از خودم نه از تمام آدم هایی که صدای ادعایشان گوش فلک را کر کرده

این جا سرزمین آدم هایی است که تا هستی سواری می گیرند و وقتی نیستی پشت سرت تراوشات ذهنی شان را نشخوار می کنند

بی آنکه لحظه ای فکر کنند که بود و چه کرد.

یادم نبود بگویم از این روزها هم نمیگذرم...

بودن یا نبودن مسئله این نیست.اصلا مسئله ای نیست.

من که تمام عمر رفته را پای مشتی خواب و خیال ریختم و به اندک شیرینی این خواب مینازیدم و امروز متهمم  به هر چه زشتی و پلیدی است.

من عمری است متهمم.لطفا شما سکوت....

سکوت کن و حرفی نزن

سکوت کن و ببین

آنکه دائم هوس سوختن ما میکردی بیا ببین که آتش گرفته ام.آتشی عظیم که نمیدانم چطور توصیفش کنم

این جا سرزمین انسانهای نادان است یا سرزمین انسشانهای بی بها و یا سرزمین انسانهای نمک نشناس

....

نمیدانم چه گفتم و چه نوشتم.فقط هر چه بود بود و هست و امیدوارم  بماند یا نماند

...

مخاطب خاص ندارد