چه ساعت دلگیری

باید نگاه کرد.به انتهای جاده ای که خط کشی هایش دیگر پیوسته شده اند.

باید نگاه کرد به چشم هایی که بارانی اند و نم ناک گشته اند

باید نگاه کرد به روزهای سختی که در آن جاری هستیم

باید

دیگر نباید خندید

نباید نوشت

نباید حرف زد.

دیگر باید رفت

برای نبودن.

-----------------

پی نوشت:

بیهوده نوشتم.شاید هیچ هدفی نداشتم از نگارشش.فقط برای آرامش اعصاب بهم ریخته ام...

باز هم جمله ای تکراری در ذهنم: باران

سوختم باران بزن شاید تو خاموشم کنی...