سیدی
شاید سکوت بهترین بهانه باشد برای رفتن.شاید اصلا باید با سکوت رفت.شاید باید رفت تا آرام گرفت.
خدایا می خواهم با سکوتم به دامنت برگردم و هیچ چیز نگویم و تو هم چیزی نپرسی از تمام اشتباهاتم.تو نپرسی و من نیز چیزی نگویم .میخواهم این گونه باشد که شتر دیدی ندیدی...
می شود خدا جان؟
خدا جان می خواهم بگویم لطفا اهدنا الصراط المستقیم...
صراط المستقیم...
صراط المستقیم
می خواهم باور کنم که : یا علی انت صراط مستقیم.
خدایا آغوشت را باز کن و بپذیر مرا در آغوش مهربانانه ی بیکرانت.
خدایا مرا بپذیر و به قلبم برگرد.نمیدانم من باید برگردم یا تو باید برگردی.نمیدانم
اصلا خدا جان می خواهم بگویم دیگران را حذف کن.از ذره ذره ی وجودم.اصلا تمام دنیا را بگیر و خودت را به من بده.خود خودت را.یعنی عشق بی انتها را
سیدی اخرج حب الدنیا من قلبی...
خدایا می گویند که تنها می شوم.بشوم.وقتی که تو باشی و من مدام صدایت کنم یا انیس من لا انیس له.مطمئنم تو هم جواب میدهی و صدای گرم و گوش نوازت در قلبم طنین انداز میشود که چه میگویی دوست من
می گویند گاهی فراموشی سخت است و بیماری در پی دارد و من دیگر هیچ طبیبی نمی خواهم و می خواهم هر وقت وسوسه شدم و یا بیمار شدم تو را صدا کنم و بگویم یا طبیب من لا طبیب له
خدا جان می خواهم با تو باشم.بات خود خودت.با خود مهربانت.با خود رحیمت.در مسیر خودت و در مسیر دوستان خودت ...
دوستانی که هر وقت آنها را دیدم یاد تو بیفتم و شکر کنم که اهدنا الصراط المستقیمم شده است : صراط الذین انعمت علیهم . چه نعمتی بالاتر از نعمت وجود تو و حضور تو. و چه سعادتی بالا تر از اینکه هر آنچه غیر توست بیرون کرده ام از خانه ی تو و از منزل تو که مغضوب علیهم و ضالین آنها بودند که خانه ات را گرفته بودند.آخر خوب می دانم و شنیده ام که القلب حرم الله .قلب من خانه ی توست.
بر نمی گردی به خانه ات؟؟؟
بیا مهربان من .دوست من.مونس من.همه ی کس من.زندگی من.مهربان من.عشق من.بیا منزلت را با اشک چشمانم و با مژه هایم آب و جارو کرده ام و به نور ایمانی که به تو دارم چراغانی کرده ام.حتی حاضرم خودم را جلوی پایت ذبح کنم.فقط بیا و قدم بگذار...
بمان کنارم که فقط تو می مانی
کلُ مَن عَلَیها فان*وَ یَبقی وَجه رَبّکَ ذوالجلالِ و الاکرام
